VANILLA
OHSEHUN l KIMJONGIN
- OHARHA -
(2/2)
CUT SCENE
ซึ่งแทนที่จะรอคำตอบอย่างใจเย็น
กลายเป็นว่าเซฮุนตัดสินใจยกตัวอีกฝ่ายขึ้นนั่งบนลิ่วกล่องก่อนจะแทรกตัวเข้าไปอยู่ระหว่างขา
รั้งท้ายทอยเข้ามาจูบด้วยความคิดถึงมากเท่าที่จะมี จากขัดขืนเป็นอยู่เฉย
คิมจงอินก็ผลักดันความรู้สึกขึ้นสูงด้วยการยอมโอบรอบคอเขาขณะจูบตอบ
ปล่อยให้เซฮุนสอดมือเข้าไปในขอบกางเกงแล้วขย้ำขยี้สะโพกเต็มความต้องการ
คำตอบอาจไม่ได้มาในรูปแบบคำพูดเสียทีเดียว
คนยืนรุกไล่ลิ้นร้อนไปตามใบหู ทั้งกัดทั้งขบจนจงอินหลุดเสียงครางหวือ
จากนั้นโอเซฮุนถึงได้กล้าที่จะรูดข้อมือรั้งกางเกงวอร์มสีแดงตรงหน้าลง
กระซิบบอกให้อีกฝ่ายช่วยยกตัว ไม่นานนักกองผ้าก็หล่นตุบจากปลายเท้าสู่พื้น เหลือเพียงท่อนขาเปลือยเปล่าที่ลุกลี้ลุกลนอย่างขลาดอาย
“จงอิน” เขาเท้าสองแขนขนาบข้าง
มองลึกเข้าไปในดวงตาที่รังแต่จะหลุบหนีกัน
“ถ้ามึงพูดอีกคำเดียว กูจะ --”
เซฮุนจู่โจมจูบเป็นครั้งที่สาม
รั้งสะโพกคนบนลิ่วกล่องให้ขยับเข้าหาจนส่วนนูนระหว่างขาถูกัน ปากกดฟัดรอบต้นคอสีเข้ม
ช่วยจับยกเรียวขาให้เกี่ยวกับช่วงเอวตัวเองได้ถนัดถนี่ แล้วจึงเริ่มส่ายสะโพกไปมาเบาๆ
ส่งผลให้กลางตัวยิ่งคับแน่น ซึ่งน่ากลัวว่าจงอินจะทนได้น้อยกว่าเขาเสียแล้ว
ถึงได้ใช้มือดันกรอบหน้าขาวขึ้นไปบดขยี้กลีบปากเพื่อกลบเกลื่อนความเก้อเขิน
“ถอดกางเกงให้หน่อยสิ” เขายิ้มบอก
แกล้งอยู่เฉยมองอีกฝ่ายขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ราวกับอยากเอะอะเต็มแก่
ฆ่าระหว่างคิดให้ด้วยการขบปากดูดดุนยอดอกใต้เสื้อยืด
ทั้งรัวลิ้นและสอดมือเข้าไประหว่างชั้นในด้านข้าง
แกล้งงกๆเงิ่นๆว่าขยับมือไปหน้าหรือหลังให้คลั่งตายดี
ความชักช้าฟอร์มแข็งของจงอินไม่ค่อยทันใจ
คนขี้แกล้งถึงได้ต้องกระตุ้นความคิดถึงด้วยการสอดมือเข้าไปใต้สะโพกมากขึ้น แกล้งสะกิดหลังอัณฑะจนเจ้าของมันครางหวือ
จิกนิ้วมือขยำเสื้อแบบเดียวกันอย่างลืมตัวจนเสียฟอร์ม
สาบานได้ว่าเขาคงไม่ลืมบรรจุวิธีนี้ลงไปในตำราปราบคิมจงอินฉบับเร่งรัด
เพราะหลังจากแทรกปลายนิ้วเข้าไปด้านหลังได้หน่อย
จงอินก็ว่าง่ายขึ้นมาด้วยการยอมลดมือสั่นเทาลงแก้สมการหัวเข็มขัด
แค่ปลดล็อกออกจากรูเท่านั้น
แต่คนผิวแทนกลับทำเหมือนว่ามันยากเสียเต็มประดาถ้าต้องคอยตอดนิ้วใต้ร่างไปด้วย
“อะ...”
เซฮุนขยับตัวเข้าไปใกล้ ใจดียืนเป็นหลักให้คนเคยดื้อฝังใบหน้าแดงก่ำลงกับบ่า
มือที่แทรกเข้ากางเกงในขยับถี่ๆ ปล่อยส่วนคับพองถูไปมาบนหน้าขาตามแรงสั่น
ไม่นานนัก ท่อนลำสีแดงร้อนก็ผงาดขึ้นชี้หน้าคิมจงอินที่ก้มง่วนกับเข็มขัดอยู่นาน
ตรงปลายมีน้ำฉ่ำเยิ้มเป็นคำใบ้ว่าภายใต้สีหน้าเจ้าเล่ห์ของคนเอาแต่แกล้งนั้น
เซฮุนคงแทบทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน
เราจูบกันอีกครั้ง
เป็นทางเลือกให้จงอินหลับตาหนีสิ่งที่ทำให้ใบหน้าเห่อร้อน อย่างเช่นการที่เซฮุนขยับตัวปลดอาภรณ์ลงไปกองตรงข้อเท้า
เหลือแค่เสื้อยืดหนึ่งตัวกับมือที่รูดรั้งแกนใหญ่ให้ขยายใหญ่
ทั้งแววตาคมปลาบที่มองตอบกลับมาตอนจงอินลืมตาขึ้น ทั้งที่เหมือนอยากจะพูดอะไรอีก
แต่สุดท้ายก็แค่จัดการแหวกช่องกางเกงในให้กว้างขึ้น
ก่อนจะจับลำตัวเองเสียดแทงเข้าไปตามช่องทาง
“อืม...” เซฮุนครางเสียงต่ำ ขยับริมฝีปากจูบลาดไหล่ในขณะที่ปล่อยให้อีกคนกอดยึดลำคอไว้
เสียบเข้าไปได้ครึ่งทาง มือซ้ายก็ต้องเลื่อนลงต่ำ ควักท่อนร้อนของคนรักออกมาแล้วช่วยรูดถี่เพื่อขยายทางเข้าให้เกร็งน้อยลง
“แน่นจัง”
“หุบปาก” จงอินค้อน แต่นอกจากจะไม่น่ากลัวแล้ว
มันดันทำให้โอเซฮุนนึกอยากเป็นคนช่างพูดมากกว่าเก่า “จะทำก็ทำไปเงียบๆ”
“มีสั่งด้วย?” เขากวนประสาท มองจงอินแกล้งทำตาแข็ง
เม้มริมฝีปากเบินๆนั้นจนบางเฉียบ
“อะ -- เหี้ย!” ร่างสีแทนกระตุก ขดตัวเกร็งด้วยความเสียวซ่านเมื่อส่วนกลางลำตัวถูกรังแกด้วยมือคนตรงหน้าอีกครั้ง
เซฮุนทั้งบี้ส่วนปลาย กดย้ำแล้วขยำมือทั้งที่ยังเลิกคิ้วมองกันหน้าตาเฉย
สาบานทีเถอะว่าเป็นคนเดียวกับไอ้หน้างอคนก่อนหน้า ที่พูดอ้อล้อง้อขอคิมจงอินคืนดีแทบตายคนนั้น
ให้ตายเถอะ “สันดานเสีย”
คนถูกด่ายิ้มรับ
เริ่มยืดตัวจนเต็มความสูงก่อนจะขยับถี่ๆจนร่างในวงแขนสั่นสะเทือน
ผนังอ่อนถูกกระทุ้งลึกเป็นจังหวะไม่สม่ำเสมอ เดี๋ยวช้า เดี๋ยวแรง
สลับกับกดฟัดริมฝีปากและชอนไชปลายลิ้นจนแทบหายใจไม่ออก
ผละออกให้พอหอบอยู่ครู่หนึ่ง
ปากนั้นก็งับลงบนต้นคอแล้วลากลิ้นเลียไล่ขึ้นมาถึงสันกราม
“จะ -- อะ... จะเลียทำไมวะ
เหงื่อทั้งนั้น” จงอินร้องแหว มือขยุ้มเรือนผมสีดำที่ซุกอยู่แถวใต้คางจนยุ่งเหยิง แล้วก็อย่างที่คิดว่าเซฮุนน่ะดื้อ
เพราะทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น คนตัวขาวก็จีบปากดูดตรงแถวต้นคอ ทิ้งรอยแห่งความคิดถึงเอาไว้เป็นจ้ำเขียว
ใจคอจะทำให้ช้ำบนช้ำล่างอย่างนั้นเลยหรือไงวะ
“เมื่อยจัง” ยังมีหน้ามาบ่น
ไม่พูดเปล่า โอเซฮุนถอนตัวออกกลางคัน ก่อนจะดึงคนบนลิ่วกล่องให้ลงมายืนบนพื้น
แล้วจับหันหลังโค้งตัวในท่ามาตรฐาน รูดรั้งแกนกายถี่เพื่อยัดเข้าไปในตัวคนรักได้อีกครั้งหนึ่ง
เสียงไม้เครื่องออกกำลังกายดังตึกกระทบพื้น สลับกับเสียงเอี๊ยดอ๊าดจากท่อนแขนชื้นเหงื่อที่เท้าอยู่กับเบาะหนัง
ริมฝีปากล่างถูกกัดระงับเสียงเอาไว้ในตอนที่เซฮุนแกล้งควงซ้าย ควงขวา ถอนออกแล้วยัดกลับเข้ามาใหม่อยู่สองสามที
พร้อมกับเสียงครางต่ำอย่างพึงใจในลำคอที่คนได้ยินนั้นเกลียดแสนเกลียด
“เซฮุน เบาๆ” เขาร้องบอก “กูจัดการตัวเองไม่ถนัด”
เจ้าของชื่อมองตามไปยังสิ่งที่จงอินอยากทำ เห็นอย่างนั้นจึงกระทั้นตัวให้แรงขึ้น
กระแทกถี่ๆจนมือที่เอื้อมจะรูดเอ็นแดงต้องวกกลับขึ้นไปเกาะลิ่วกล่องเอาไว้ดังเดิมเพื่อยึดเป็นหลักไว้
จงอินอยากสบถด่าไอ้เวรนี่นัก นิสัยเสียแถมขี้แกล้งเป็นที่หนึ่ง ไม่รู้อะไรบังตาเขาจนยอมหลวมตัวไปกับมัน
“ไม่ต้อง เดี๋ยวทำให้” เซฮุนบอกจากด้านหลัง
สิ้นเสียงแหบพร่า เขาก็รู้สึกถึงสัมผัสจูบแผ่วเบาบริเวณแผ่นหลัง แตะผ่านสาบเสื้อลากเป็นเส้นทางไม่มีระเบียบ
บ้าเอ๊ย... ตอนนี้ขอบกางเกงในเขายานหมดแล้วล่ะมั้ง
“อะ... อะ!” สะโพกมนถูกขยำขยี้
แล้วก็อยากหันไปต่อยหน้าไอ้คนที่เอามือฟาดใส่แก้มก้นเขาเต็มแรงแบบนั้นชะมัด “จำมาจากหนังโป๊หรือไงวะ
-- อือ!”
“เคยดูเรื่องเดียวกันล่ะสิ”
เซฮุนหยุดกระแทก หมุนช่วงล่างควงไปตามเข็มนาฬิกา
ก่อนจะย้อนกลับแล้วกระทุ้งช้าๆอีกสองสามที น้ำอุ่นๆก็พุ่งฉีดข้างในจนแน่นไปทั้งช่วงท้อง
จงอินคิดว่ามันคงจบแล้ว ถ้าไม่เพียงแต่ตัวเขาถูกจับหันหน้าหลังมันถอนกายออก จากนั้นคนสูงกว่าก็ย่อตัวลงต่ำ
คว้าเอาไอ้เจ้าท่อนตรงระหว่างขาป้อนใส่ปากเต็มคำ
คนเคยเก่งพ่นลมหายใจ
แล้วต้อนอากาศกลับเข้าปอดด้วยการสูดริมฝีปากเมื่อคนรักขยับหน้าเข้าออก ฟันขาวครูดไปตามลำร้อน
กวนอุณหภูมิแท่งเนื้อให้ยิ่งพุ่งสูงจนเจ้าของมันจิกมือขยุ้มกลุ่มผมสีดำเต็มแรง เซฮุนตัดเตือนเบาๆให้รู้ว่าเจ็บ
แต่ดูเหมือนว่าจะยิ่งทำให้เขาเจ็บหนักขึ้นเมื่อจงอินโก่งโค้งตัวลงมองภาพลามกบนร่างกายตัวเองด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ
แล้วดูตอนถูกช้อนตามองตอบ
จะแกล้งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเป็นคนฟอร์มจัดก็ไม่ทันเสียแล้ว
เซฮุนดูดที่ส่วนปลายแล้วเล่นลิ้นระรัว พอคนข้างบนครางหนักเข้าหน่อยเขาก็ผงกหัวเข้าออกเร็วขึ้น
แกล้งงับเบาๆจนทั้งร่างสะดุ้งโหยง สานต่อจากของเก่าได้ไม่ถึงสองนาที น้ำสีขาวก็พุ่งปรี๊ดให้เผลอกลืนลงคอไปอึกใหญ่
ภาพตอนที่คนตัวสูงลุกขึ้นยืนแล้วมีคราบขุ่นไหลย้อยคาปากไม่ได้น่าดู แต่จะให้เสียสละเสื้อตัวเองไปเช็ดให้มัน
จงอินก็ไม่เอาอีก
“ทำอะไรวะ! ไม่เหนื่อยหรือไง” เขาร้องแหว
ทั้งตัวถูกดึงให้ออกห่างจากลิ่วกล่องยิมนาสติกแล้วมีใครอีกคนเข้าไปนั่งพิงแทนที่
เซฮุนไม่ยอมปล่อยมือจงอิน ทั้งยังดึงให้เข้ามาใกล้แล้วแหวกสองขาถ่างออกเพื่อจะได้แทรกตัวเข้าไปอีก
“ยังไม่เหนื่อยเท่าไหร่เลย”
นิ้วยาวนวดช่องทางไม่ให้ปิดตัวเร็วจนเกินไป
ของเหลวแฉะๆเป็นใบกรุยทางจนปลายอุ่นแทรกเข้าไปสุดผนังอีกครั้ง
เซฮุนกระทุ้งตัวเล็กน้อยให้ลึกขึ้น
สองมือก็ช่วยจับยกสะโพกจงอินจนลอยขึ้นมานั่งบนตักในท่าอุ้มแตง
“ไม่เหนื่อยแล้วนั่งทำห่าอะไร”
เบี่ยงประเด็นด้วยการถามนอกเรื่อง ซึ่งคนถูกถามก็ได้แต่ยิ้มก่อนจะพูดตอบเสียงใส
“ก็ขอนั่งบ้าง เมื่อยมาตั้งแต่ตอนเล่นบาสแล้ว”
ทำหน้าทำตาน่าหมั่นไส้ บีบคลึงบั้นท้ายอีกฝ่ายแล้วยื่นหน้าเข้าเรียกหาจูบดูดดื่มซ้ำๆอย่างไม่รู้จักเบื่อ
แรงขยับตัวเลื่อนริมฝีปากให้คลาดกันบนบ้างล่างบ้าง หากไม่ว่าจะเป็นส่วนใดบนใบหน้า
โอเซฮุนก็คิดถึงคิมจงอินด้วยความรู้สึกรุนแรงไม่ยิ่งหย่อน
บางครั้งเขาจะเห็นคนผิวแทนลืมตาขึ้นมองตอบบ้าง แต่ไม่นานนักจงอินก็แกล้งปิดเปลือกตาหนี
ปล่อยให้เขาฟัดปากเบินนั่นจนหายอยาก
อาจมีบ้างเป็นครั้งคราวอย่างเช่นตอนนี้
ที่ถ้าจงอินเป็นแก้ว เซฮุนก็คิดจะบีบกระแทกให้แตกคามือ หรือถ้าเป็นตุ๊กตา
เขาก็อยากขยี้จูบจนเยินคาปาก แต่เพราะคิมจงอินมีตัวตน เลือดเนื้อ และส่วนประกอบแข็งๆอย่างกระดูก
ฉะนั้นเซฮุนถึงนึกไม่ออกว่าเขาจะพอใจอย่างไร อยากหยุดตอนไหน
หรือไม่ว่าจะเสียดใส่ตัวเองเข้าไปอีกกี่ครั้ง จงอินก็ไกลกับคำว่าพังอย่างน่าสะใจ
เซฮุนดันอีกฝ่ายลงนอนราบกับผิวเตียงในห้องนอน ลืมเวลาไปแล้วว่าเราออกมาจากห้องเก็บอุปกรณ์ตั้งแต่เมื่อไหร่
เปลี่ยนกลับเป็นชุดนักเรียนและพูดคุยกับเพื่อนด้วยความรู้สึกแบบไหน
เพราะในหัวของเขา เสียงนาฬิกาเพิ่งเริ่มเดิมอีกครั้งเมื่อตอนปิดประตูห้องเมื่อครู่นี้เอง
เขาถอดเสื้อผ้าจงอินออกอย่างรีบร้อน จับจ้องใบหน้าเหนื่อยอ่อนและร่างกายเปลือยเปล่าด้วยความหลงใหล
นึกสงสัยว่าตอนนี้คิมจงอินจะคิดอะไรอยู่
จงอินมองเรียวขายาวถูกยกขึ้นพาดบ่ากว้าง เซฮุนค่อยๆดันตัวเองเข้ามาในร่างเขาจนสุด
ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่านก่อนจะผ่อนคลายลงเมื่อรู้สึกพอใจ
ตลกร้ายที่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน มันยังอุทิศตัวเองเป็นขี้ปากให้ชาวบ้านโดยการถูกนินทาว่าถูกอันธพาลห้องดีเอาแรงอยู่เลย
****
กลับไปอ่านต่อหน้าเว็บ
