เซฮุนนิ่วหน้าทันทีที่หลังของเขากระแทกเข้ากับประตูในห้องน้ำเล็ก
ใบหน้าของลู่หานอยู่ห่างออกไปไม่ถึงคืบ ไม่ต้องเดาว่าหมอนั่นกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน
เพราะแววตาเป็นประกายภายใต้สีหน้านิ่งเฉยนั่นบอกทุกอย่างได้ดีอยู่แล้ว
พวกเราไม่ได้พูดอะไรกันซักคำ ไม่แม้แต่คำเดียว ปล่อยให้เสียงลมหายใจพรั่งพรูออกมาเรื่อย ๆ
นานจนเกือบลืมไปแล้วว่ามาทำอะไรกันที่นี่ เขาเอื้อมมือไปกำแขนเสื้อของอีกคนไว้ทำไม
เซฮุนไม่รู้อะไรสักอย่าง
“ทำแบบนี้...”
เสียงของลู่หานแหบพร่าและดังใกล้ใบหู “แน่ใจแล้วใช่ไหม ว่าจะไม่เสียใจทีหลัง”
เซฮุนหลุบตามองต่ำลง
ใจกระตุกไปนิดหน่อยเมื่อได้ยินน้ำเสียงสั่นเครือของอีกฝ่าย น้ำเสียงที่คนพูดก็ไม่มั่นใจเหมือนกันวามันจะเป็นเรื่องดี
หากเขาทั้งคู่เลือกทางนี้
“ไม่รู้” ใช่
เซฮุนคิดว่าตัวเองไม่รู้
“ไม่รู้อะไร”
“ไม่รู้ว่าจะดีหรือไม่
จะเสียใจไหม...”
“....”
“แต่รู้อย่างเดียวว่าไม่อยากให้นายไป”
ให้ตายเถอะ ลู่หานคร่ำครวญในใจ บทจะปากแข็งไม่พูดอะไร
เซฮุนก็ทำให้เขากระวนกระวายใจแทบบ้า
แต่บทจะพูดอะไรออกมาก็ทำให้ใจเขาเต้นโครมครามเหมือนกับว่าจะระเบิดปะทุอยู่ในอก
ไม่รู้ล่ะ ไม่สนใจอะไรแล้วด้วย ในเมื่อพูดจาน่ารักแบบนั้นออกมาได้
เขาก็ไม่อยากจะสนใจอะไรแล้วเหมือนกัน
“ลู่ --”
ไม่ทันขาดคำ มือทั้งสองข้างก็ถูกรวบขึ้นไปเหนือหัว
เซฮุนจำต้องกลืนชื่อเรียกของอีกฝ่ายลงคอเมื่อริมฝีปากอ่อนนุ่มของร่างผอมประทับลงมา
จะเรียกว่าเขย่งตัวจูบก็ได้เพราะลู่หานสูงน้อยกว่า
แต่แรงที่บดคลึงเข้ามานั่นมันไม่น้อยเลย
“อือ...”
เสียงครางเล็ดลอดออกมาเบา ๆ
ในขณะที่ทั้งคู่โรมรันกันด้วยจูบจากความคิดถึง ทีแรก ร่างโปร่งก็ยังเก้ ๆ กัง ๆ
แต่พอคิดว่าอีกฝ่ายทำหน้าอย่างไรเมื่อก่อนหน้า เขาก็เปิดริมฝีปาก
แล้วยอมให้ลิ้นร้อนของลู่หานแทรกเข้ามาในโพรงปาก
“โคตรคิดถึง... ฉันโคตรคิดถึงนายเลย
เซฮุน”
ลู่หานกระซิบเบา ๆ
กับริมฝีปากแดงช้ำ เขาไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ตัวเองพูดออกมานั่นมันทำให้คนฟังใจพองโตแค่ไหน
เซฮุนรู้แค่ว่าตอนนี้ตัวเองพยายามหันหน้าปรับองศาให้รับจูบจากอีกฝ่ายได้อย่างถนัดมากขึ้น
มันเป็นครั้งแรกที่เขายอมไร้ยางอายอย่างนี้
“นานแค่ไหนแล้ว” ลู่หานยังคงพร่ำเบา
ๆ ด้วยน้ำเสียงผะแผ่ว “นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้ใกล้กันเลย”
เซฮุนรู้สึกเหมือนคำพูดของร่างผอมกำลังบีบรัดหัวใจเขาทีละน้อย
แต่ละคำที่ลู่หานพูด ทั้งการกระทำที่แสดงออกมาทางภาษากาย
ทั้งปลายจมูกโด่งที่พยายามรุกไล่สูดกลิ่นกายจากซอกคอและข้างแก้มเขามันทำให้ใจอ่อนยวบ
ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้าปฏิเสธตัวเองแทบตาย แต่พอเจอรสจูบกับเสียงกระซิบชวนเคลิ้มเข้าไปก็เหมือนจะยอมอ่อนให้โดยง่าย
เกลียดตัวเองเป็นบ้า เซฮุนนึกในใจ
นี่เขากำลังใจสั่นอีกแล้วเมื่อลู่หานลากจมูกไปอยู่บริเวณไรผมชื้นเหงื่อ
หมอนั่นเอาแต่ร่ำเบา ๆ ว่าคิดถึงกลิ่นของนายจัง เปลี่ยนแชมพูใหม่หรอ หอมเป็นบ้า
อย่างนั้นซ้ำไปซ้ำมาจนเขามึนงง มือผอมนั่นก็อีก ลู่หานจงใจชัด ๆ
ที่นวดนิ้วโป้งคลึงเบา ๆ ไปทั้งแผ่นอก เซฮุนวูบวาบไปทั้งตัว
ในหัวของเขามันเหมือนโดนเหวี่ยงแรง ๆ
ตอนที่หมอนั่นก้มหน้าลงมาอ้าปากงับไหปลาร้าแล้วจูบซับละเลงลิ้นไปทั่วโดยที่ยังไม่ทันได้ปลดกระดุมชุดนักเรียนออกเลยด้วยซ้ำ
“นาย...” ลู่หานยิ้มมุมปาก
น้อยครั้งที่เขาจะได้เงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของอีกฝ่ายแบบนี้
“อย่า --”
“อะไร” เอ่ยถามออกไปทั้ง ๆ
ที่รู้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร มาถึงขั้นนี้แล้วจะให้หยุดง่าย ๆ อย่างนั้นหรือ
บอกเลยว่าไม่มีทาง
“หยุดเลยนะโอเซฮุน” ลู่หานขมวดคิ้ว
“ก็บอกแล้วไงว่าจะไม่ปล่อย อย่าให้ต้องใช้กำลังนะ”
“แต่”
“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นแหละ”
ร่างผอมเม้มปากแล้วจ้องอีกฝ่ายเขม็ง “อยู่เงียบ ๆ แล้วดูฉันให้ดี”
ไม่ต้องรอให้เซฮุนเอ่ยประโยคคำถามออกมา
ร่างผอมก็ทรุดตัวลงกับพื้น ดูเอาเถอะว่าเซฮุนรู้งานขนาดไหน
พอเห็นเขานั่งคุกเข่าอยู่เบื้องล่างก็หุบขาเอามือปิดที่กลางลำตัวเป็นพัลวัน
ลำบากให้เขาต้องใช้แรงนักกีฬางัดง้างมือเรียวนั่นไปให้พ้นทาง
“ลู่หาน!”
ลู่หานไหวไหล่ไม่ยี่หระ มาแล้วน้ำเสียงแบบนี้
แต่ใครจะสน ในเมื่อเซฮุนตกลงปลงใจจะเป็นของเขาแล้ว (ทึกทักไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้
แต่คงหมายความตามนั้น) ก็ควรจะยอมให้เขาทำตามใจหลังจากลงโทษกันมานานสิ
“จะทำอะไร ~ จะทำอะไร”
ลู่หานเงยหน้าขึ้นมายิ้มตาปิดให้เจ้าชายของโรงเรียน “ก็ทำแบบนี้ไง”
จบคำก็ปล่อยข้อมือของอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ
หนุ่มชาวจีนออกแรงกระชากกางเกงสีเข้มของเซฮุนแล้วรั้งลงให้พ้นทาง
เบื้องหน้าเขาคือปราการด่านสุดท้ายสีขาวสะอาดที่เจ้าชายของโรงเรียนพยายามอย่างมากที่จะปกป้อง
แต่บอกได้เลยว่าสายไปเสียแล้ว บางทีเซฮุนควรจะรู้ว่าถ้าไม่อยากโดนทำอย่างนี้ก็ไม่น่าจะรั้งเขาไว้ตั้งแต่แรก
“หยุดนะ!”
เซฮุนตวาดแหวเมื่อลู่หานยื่นหน้าเข้ามาใกล้
ใช่ ใกล้เสียจนต้นขาของเขารู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนที่เป่ารดชายเสื้อจนมันกระเพื่อมน้อย
ๆ
“ลู่หาน”
มือเรียวทุบเบาๆที่ไหล่ลาดของอีกฝ่ายดัง
ปึก แต่ลู่หานสนใจเสียเมื่อไร หมอนั่นกดยิ้มที่มุมปาก ยื่นหน้ามากดจูบเบา ๆ
ที่ต้นขาแล้วดูดแรง ๆ ให้เจ็บจี๊ดปนเสียวไปถึงช่วงท้อง ถามหน่อยว่าตอนนี้เขาจะทำอะไรได้
ในเมื่อหมอนั่นล็อกช่วงเข่าเอาไว้เสียแน่น แถมยังแทรกตัวเข้ามาจนหลังเซฮุนแนบติดกับประตูห้องน้ำ
“อ -- อื้อ” เซฮุนกัดริมฝีปากแน่น
เกลียดตัวเองอีกแล้วที่เผลอส่งเสียงน่าอายแบบนั้นออกไป ดูท่าลู่หานคงจะได้ใจ
เพราะยิ่งเม้มปากเข้าหากันมากเท่าไหร่
หมอนั่นก็ยิ่งงับลำตัวผ่านกางเกงผ้าขาวคำใหญ่ ไม่หนำใจ ยังกดจูบฟ้อนเฟ้นด้วยปากจนเขาขยับตัวแทบไม่ได้อีก
“อะ...”
“ร้องออกมาเซฮุน”
น้ำเสียงของลู่หานแผ่วเบา
แต่ดังชัดเจนจนก้องไปทั้งหัว หมอนั่นเอื้อมมือมานวดแรง ๆ ที่ต้นขา
แล้วลากนิ้วบดขยี้ลงบนช่องทางด้านหลังผ่านผ้า เซฮุนสะดุ้งสุดตัว
ริมฝีปากกับมือหยาบของลู่หานทำให้เขาเกิดความรู้สึกกระดากอายขึ้นมาจนต้องพยายามหุบขาเข้าหากัน
“อย่าทำอย่างนี้... ไม่อย่างนั้นฉันจะคิดว่านายรู้สึกมากจนทนแทบไม่ไหวนะ”
ลู่หานพูดด้วยน้ำเสียงทะเล้น
ให้ตายเถอะ เซฮุนไปเอาความน่ารักมาจากไหนมากมายกัน
กับอีแค่หุบขาทำหน้าเหมือนกับจะทนไม่ได้
เห็นแบบนั้นแล้วก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์เขาเข้าไปใหญ่
“ก็พอ -- อึก... พอสักทีสิ”
“เรื่องอะไรจะพอ” หนุ่มชาวจีนพูดปนหัวเราะ
“ดูสิ ของนายพองออกมาเสียขนาดนี้”
“ลู่หาน!”
ร่างผอมยักไหล่ เซฮุนดีแต่ตวาดเขานั่นแหละ
แต่ก็ทำอะไรไม่เคยได้มากไปกว่านี้ ยิ่งกดนิ้ว ดุนแรง ๆ
จนชั้นในตัวขาวผลุบเข้าไปในช่องทางแคบ ๆ นั่น ใบหน้าขาวยิ่งขึ้นสี ดูเอาเถอะ
เป็นถึงขนาดนี้แล้วยังยื้อยุดไม่ยอมโอนอ่อนให้อยู่ได้
จะว่าไปก็เริ่มหมดความอดทนแล้วเหมือนกัน
อะไรต่อมิอะไรที่อยู่ใต้ร่มผ้าก็ดูเหมือนจะขยายตัวมากยิ่งขึ้น
ถ้าบอกว่าอารมณ์ค้างมาจากโซยูก็คงใช่ หมู่นี้เขาเอาแต่คิดถึงเรื่องของเซฮุน
คิดถึงกลิ่นแชมพูหอม ๆ ที่เคยได้สูดดม ห่างกันไปก็ระยะใหญ่ ได้กลับมาทำอย่างนี้
จะให้รีบทำให้เสร็จ ๆ ไปก็ดูใจร้ายไปหน่อย
“มานี่เลย”
เอื้อมมือไปรั้งเอวบางให้ทรุดตัวลงมานั่งประจันหน้ากัน
ลู่หานไม่จำเป็นต้องออกแรงมากเซฮุนก็พร้อมที่จะโน้มตัวลงมาหาอยู่แล้ว ก็รู้ ๆ
กันอยู่ว่าร่างโปร่งน่ะขี้อายขนาดไหน อะไรที่จะทำให้เซฮุนได้ปกปิดความต้องการของตัวเองเวลาที่อยู่ต่อหน้าเขาน่ะ
เซฮุนก็คงพร้อมทำตลอดเวลานั่นแหละ
แต่ดูเหมือนเจ้าชายของโรงเรียนจะคาดการณ์ผิดไปนิด
เมื่อหนุ่มชาวจีนออกแรงกระชากแขนเขาให้ถลาไปนั่งอยู่บนตัก ใช่ บนตักหมอนั่น
แล้วถ้าถามว่าสภาพของเราตอนนี้เป็นอย่างไร จะให้อธิบายอย่างไรว่าเขานั่งอยู่บนต้นขาของคนตัวเล็กกว่า
แถมลู่หานยังลากมือเข้ามาในเสื้อแล้วลูบเอวเขาอย่างมันมือ
“อย่าส่งเสียงดังสิ”
ร่างผอมทำปากจู๋ ดวงตาที่มองกลับมานั่นหยาดเยิ้มไม่มีที่ติ “กับตรงนี้
อยากให้ใช้มือหรือใช้ปาก”
“พูดมาได้หน้าไม่อาย” เซฮุนขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น
ให้ตาย ลู่หานถามคำถามน่าอายแบบนั้นออกมาอีกแล้ว
“เอ้า ก็ไม่ถามแล้วจะรู้เหรอ
เมื่อกี้จะใช้ปากให้ก็ทำเป็นอายบิด แต่น้องชายของฉันกับนายตั้งเด่ขนาดนี้แล้ว น่าจะช่วยให้เสร็จไปก่อนสักน้ำสองน้ำ”
“....”
“เซฮุนนา... ถามก็ตอบหน่อยสิ
นะ...นะครับ” เซฮุนกระพริบตาถี่ มองคนเจ้าเล่ห์ที่ทำตาแป๋วอยู่ตรงหน้า
“เซฮุน...”
“มือ...”
“....”
“ฉันบอกว่ามือ” พูดจบก็โถมตัวลงมาซบบนไหล่
สาบานได้เลยว่าตั้งแต่เกิดมา ลู่หานไม่เคยใจเต้นแรงกับเซ็กส์ครั้งไหนเท่ากับครั้งนี้เลย
กิริยาแบบนี้มันควรจะเรียกว่าอะไรดี น่ารักเหรอ ใช่ เซฮุนโคตรน่ารัก
น่ารักจนใจเขากระแทกกับอกดังโครม ๆ
ไม่รอให้ร่างโปร่งต้องพูดอะไรซ้ำ
พอได้ยินคำอนุญาต ลู่หานก็สอดมือเข้าไปยังด้านในของปราการด่านสุดท้าย
พยายามเป็นอย่างมากที่จะนำลำตัวของอีกฝ่ายออกมาให้เบาที่สุด
ก่อนจะรูดรั้งขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบ ๆ แล้วใช้อีกมือปลดซิปกางเกงของตนออก
“จะทำอะไร” เซฮุนตาโตเมื่อเห็นอีกฝ่ายควักเอาน้องชายออกมารูดเล่นบ้าง
ลู่หานไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่รั้งกลางลำตัวของเขามาแตะแล้วถูเบา ๆ
กับแท่งร้อนในมือตนเอง
“แบบนี้ดีไหมล่ะ”
เซฮุนกัดริมฝีปากแน่น
ลำตัวของลู่หานทั้งแข็งแล้วก็ร้อน
ยิ่งตอนที่หมอนั่นรวบกายของเราทั้งสองคนมาติดกันแล้วใช้ฝ่ามือหยาบรูดขึ้นลงยิ่งทำให้เขาเหมือนกับจะสติแตก
เด็กหนุ่มค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกทางปากช้า ๆ แล้วหันหน้าไปซบกับต้นคอของอีกคน
“อื้อ... ลู่ --”
เสียงเรียกขาดถ้อยของเซฮุนฮุนเร้าอารมรมณ์กำหนัดได้เป็นอย่างดี
ลู่หานคิดว่านาทีนี้เขาควรเร่งมือ แต่พอยิ่งเร่ง ทั้งเสียงหอบหายใจ
กับกายชื้นเหงื่อที่กรุ่นกลิ่นของอีกฝ่ายก็ยิ่งทำให้ในหัวเดือดปุด ๆ นาทีนี้ลู่หานไม่สนใจอะไรแล้ว
แม้แต่เรื่องว่าควรจะเร่งมือให้ตนถึงฝั่งฝันหรือไม่ เขาดันไหล่ของร่างโปร่งให้เอนติดกับประตูอีกครั้งแล้วโถมกายเข้าไปหาก่อนจะขยี้ปากกับปากแดง
รู้แต่เพียงว่าอยากให้มันช้ำคามือตัวเองเสียตอนนี้เลย
“เซฮุน... เซฮุน...”
จมูกรั้นสูดกลิ่นเหงื่อที่ข้างแก้มเนียน
ลู่หานกดสายตามองแท่งร้อนของเซฮุนที่ปลายหัวฉ่ำเยิ้ม
เขาลากหัวแม่โป้งนวดคลึงมันเบา ๆ จนอีกคนต้องขยับตัวด้วยความเสียวซ่าน
ก่อนจะตัดสินใจชำแรกนิ้วเข้าไปยังช่องทางที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัส
เขาเป็นคนแรก
ลู่หานลำพองใจเมื่อเห็นใบหน้าแดงระเรื่อของเซฮุนเหยเกเพราะความอึดอัด กระทุ้งนิ้วเข้าออกอย่างใจเย็นอยู่ได้ไม่นาน
ช่องทางตอดรัดของอีกฝ่ายก็กลืนนิ้วกลางของเขาเข้าไปจนหมด
“เซฮุน เชื่อใจฉันไหม”
ไม่ใช่ว่าอยากให้อีกฝ่ายเจ็บ
แต่เขาก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ทีแรกก็คิดว่าตัวเองจะอึดกว่านี้
แต่ยิ่งเห็นใบหน้าของเซฮุน ยิ่งได้กลิ่นแชมพูที่ชอบก็ปวดหนึบไปหมดทั้งตัว
สาบานได้ว่าลู่หานไม่เคยรู้สึกอะไรมากมายขนาดนี้มาก่อน ไอ้ความรู้สึกที่อยากเป็นเจ้าของโอเซฮุนมันช่างน่าพิศวงนัก
“จะ -- จะใส่เข้ามาเหรอ” เซฮุนผงกหัวขึ้นมามองร่างผอมที่ถอนนิ้วออกแล้วกดปลายหัวร้อนฉ่าถูไถกับปากทาง
ใบหน้าของอีกฝ่ายตึงเครียดจนต้องเอื้อมมือไปแตะเบา ๆ ที่ข้างแก้ม
ดูเอาเถอะว่าลู่หานเครียดขนาดไหน
หมอนั่นถึงได้ขบฟันแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาตรงข้างขมับอย่างนั้น
“ขอใส่ได้ไหม... นะ ฉันไม่ไหวแล้ว” ลู่หานวอนขอ
เซฮุนลดสีหน้าลงเล็กน้อยด้วยความขลาดกลัว
เขาไม่เคย นี่เป็นครั้งแรก -- และจะเป็นครั้งแรกที่เปลี่ยนชีวิตเด็กผู้ชายคนหนึ่งไปตลอดกาล
มันจะจบลงเร็วๆนี้ไหม เซฮุนไม่รู้
เพราะอย่างนั้นเขาถึงกลัวกับสิ่งที่ไม่อาจเรียกคืนได้ ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์
ศักดิ์ศรี หรือว่าความทรงจำ
“สัญญาว่าจะทำค่อย ๆ”
เจ้าของมือเรียวที่กดปลายหัวนวดคลึงกับช่องทางปิดสนิทของร่างโปร่งพูดเบา
ๆ เขาพยายามจะใจเย็นมากแล้ว แต่ก็สงสารตัวเองเหมือนกันที่ต้องการเซฮุนจนปวดหนึบไปทั้งลำตัวแบบนี้
ยิ่งเห็นแววของความลำบากใจอย่างนั้น
ลู่หานก็ยิ่งสำนึกได้ว่าการกระทำที่เขาขอร้องไปมันเป็นเรื่องใหญ่มากแค่ไหน
เพราะเราเป็นผู้ชายทั้งคู่
และเป็นเขาเองที่เอาอารมณ์ชั่ววูบมาใช้กับเซฮุนถึงหลายต่อหลายครั้ง
“ได้โปรด เซฮุน...”
มือเรียวยกขึ้นนาบบนใบหน้าขาว ลู่หานจรดหน้าผากลงแตะกับอีกคน
ให้เซฮุนได้มีโอกาสมองตาเขาใกล้ๆ
มองให้รู้ว่าผู้ชายที่ชื่อลู่หานไม่เคยจริงจังกับใครเท่านี้มาก่อน “ไม่เป็นไร”
มันกล่อมเซฮุนซึ่งโอนอ่อนให้ลู่หานเหลือเกินแล้ว
คนสูงกว่าพยักหน้ารับ
นั่นทำให้ลู่หานยิ้มออกมาจนต้องกดจูบบนปลายจมูกรั้นแรงๆ “มันจะต้องดี ฉันสัญญา”
ได้ยินคำอนุญาตก็ใจชื้น ทีแรก ลู่หานคิดว่ามันคงจะยากกว่านี้สักหน่อย
แต่แบบนี้ก็ดีถมไปแล้ว อย่างน้อยมันก็พิสูจน์ให้เห็นได้ว่าเซฮุนต้องการเขาเช่นกัน
“อึก...” ร่างโปร่งเม้มริมฝีปากปิดตาปี๋เมื่อแขนเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของลู่หานล็อกเข่าแล้วออกแรงดึงให้เขาต้องนอนลง
นาทีนี้เซฮุนหมดแรงขัดขืน แม้ลู่หานจะกำลังถ่มน้ำลายลงบนช่องทางน่าอายของตัวเอง
แล้วจับแท่งร้อนแทรกเข้ามาในกายทั้งที่เรารังแต่จะเหลือบมองท่าทีของกันและกันอย่างนั้น
มันยากพอสมควร ลู่หานคิด
ด้วยเพราะช่องทางของเซฮุนไม่เคยมีใครรุกล้ำมาก่อน
แถมอีกฝ่ายยังเกร็งตัวขนาดนี้คงจะไม่ง่ายอย่างที่คิด
ท่าทางของเซฮุนไม่ได้ดูตื่นกลัวจนเกินเหตุ แต่ก็ยังไม่วางใจเสียทีเดียว แหงล่ะ
เป็นใครก็ต้องกลัวเจ็บเพราะครั้งแรก
“ผ่อนคลายหน่อยเซฮุน... ผ่อนคลาย”
ระดับน้ำเสียงที่อ่อนโยน ริมฝีปากโน้มลงมาจูบซับเหงื่อที่ข้างแก้มเป็นรอบที่นับไม่ได้ของวันทำให้เซฮุนรู้สึกผ่อนคลายไปตามที่ถูกสั่ง
มันเหมือนการสะกดจิต พอข้างหูได้ยินคำว่าผ่อนคลาย
ก็ดูเหมือนร่างกายของเขาจะผ่อนปรนไปด้วยเช่นเดียวกัน
“อะ... ล -- ลู่หาน!”
จากที่ใจเย็นค่อย ๆ แทรกลำตัวเข้า ๆ
ออก ๆ ทีละนิด พอเริ่มพ้นช่วงหัวเข้าไปได้ ลู่หานก็พักให้นอนหอบหายใจมองเพดานอยู่อย่างนั้นพักหนึ่ง
ก่อนจะทะลวงเข้ามารวดเดียวมิดด้าม มันทั้งแรงทั้งเร็วจนทำให้จุกไปหมด
ริมฝีปากแดงช้ำได้แต่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น เมื่อสัมผัสแบบใหม่ทำให้เซฮุนมึนงงไปชั่วขณะ
“อึก... แน่นเป็นบ้า” ลู่หานไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่เคยมีเซ็กส์ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ช่องทางแบบนี้จะตอดรัดอย่างแรงเมื่อชำแรกเข้าไปในครั้งเดียว
แต่ของเซฮุนไม่ใช่ มันทั้งตอดรัดถี่ยิบจนทำให้เขาเกือบจะถึงทั้ง ๆ
ที่เพิ่งจะใส่เข้าไปเสียอย่างนั้น
ร่างผอมเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น
เขาไม่อยากเป็นไอ้ไก่อ่อนที่ถึงจุดสุดยอดตั้งแต่เพิ่งใส่เข้าไป แต่ดูหน้าเซฮุนสิ
ดูเจ้าชายทำท่าทำทางเข้า คนตรงหน้าเขาจะรู้ตัวไหม ว่าไอ้การที่แอ่นตัวอย่างนั้น
มองเขาอย่างนั้น มันทำให้เขาคนนี้แทบบ้า!
“ลู่ -- ลู่หาน... จูบ” เป็นวิธีเงียบเสียงที่ดีที่สุด
ไม่ต้องรอให้ออกคำสั่งอีกเป็นครั้งที่สอง
ลู่หานก็คิดว่าจะโน้มตัวเข้าไปจูบอยู่แล้ว เมื่อริมฝีปากของเราทั้งคู่สัมผัสกัน
เขาก็โรมรัน กัดทึ้งริมฝีปากของเซฮุนจนได้กลิ่นเลือดจาง ๆ แต่ใครสน
ในเมื่อท่อนล่างของเราต่างก็ทำหน้าที่ได้ดีไม่แพ้กัน ทั้งเด้งรับเด้งสวน
กระแทกกระทั้นกันจนได้ยินเสียงน้ำหล่อลื่นภายในร่างกายดังก้องแข่งกับเสียงฝนทางด้านนอกไปทั่วทั้งห้องน้ำ
เซฮุนรู้สึกว่าตาของเขามันพร่ามัวไปหมด
ภาพของลู่หานที่เคลื่อนไหวอยู่ด้านบนทำให้เขาต้องอ้าปากค้างอีกครั้ง หมอนั่น -- กระแทกเข้ามาไม่ยั้งแรงเลย!
ขณะเดียวกันก็นึกโกรธตัวเองที่สัมผัสได้ว่าช่องทางบ้านี่มันก็ดูดตัวตนของอีกฝ่ายทุกครั้งที่แท่งร้อนนั่นสอดใส่เข้ามาเหมือนกัน
“อะ -- อือ!”
ลู่หานกระแทกกระทั้นจนร่างโปร่งครางออกมาเบา
ๆ ดูเหมือนจะโดนเข้าที่จุดกระตุ้นของเซฮุนเสียแล้วทีนี้
แต่จะได้ยินเสียงร้องครางยาว ๆ แบบไม่เผลอคงไม่มีทาง โดนไปขนาดนี้ เจ้าชายยังพยายามกลั้นเสียงน่าอาย
ไม่ยอมหลุดให้ฟังเลยนอกจากเสียงผะแผ่วที่เล็ดรอดจากลำคอเท่านั้น
คำถามประจำวันนี้ แล้วถ้าอยากฟังต้องทำอย่างไร
“เซฮุน” นักฟุตบอลโรงเรียนโน้มตัวเข้าไปรั้งเอวบางขึ้นมานั่งทับบนตักตัวเอง
“เซฮุนนา...”
“อะไร -- อื้อ!”
ได้ผล พอจับสะโพกให้ยกขึ้นแล้วปล่อยลงมาตามแรงโน้มถ่วง
เซฮุนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ครางลั่น ดูเหมือนท่าใหม่นี้จะทำให้อะไรต่อมิอะไรของเขาครูดเข้ากับผนังอ่อนร้อนฉ่าของเซฮุนเข้าอย่างแรง
เห็นอย่างนั้นแล้วอดไม่ไหวที่จะกระหน่ำเอวสอดใส่เข้าไปอีก
ทีนี้ลู่หานเด้งเอวสวนถี่จนอีกฝ่ายต้องเลื่อนมือมาโอบรอบคอแล้วกอดจนจมไปกับอก
“เซฮุน”
คนเจ้าเล่ห์แลบลิ้นเลียริมฝีปาก “เป็นแฟนกันไหม”
“อะ -- ไรนะ”
“เป็นแฟนกันไหม... เราสองคน”
เรียกว่าไม่ทันให้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ
อยู่ ๆ ลู่หานก็พูดประโยคสุดยอดนี้ออกมาทั้ง ๆ
ที่ช่วงล่างของหมอนั่นสอดใส่เข้ามาในตัวเขาไม่หยุด เซฮุนจิกกลุ่มผมสีน้ำตาลของคนที่เพิ่งจะขอเขาเป็นแฟนหมาด
ๆ แล้วดึงให้มองสบตากัน
“นาย...”
“อีกนิดเซฮุน... อีกนิดเดียว”
ยิ่งเห็นสีหน้าเป็นจริงเป็นจังแบบที่ไม่ใช่เล่น
ๆ ก็ทำให้เซฮุนมีอารมณ์มากขึ้น จากที่ใจเต้นถี่รัวแล้วก็ยิ่งถี่แรงเข้าไปใหญ่
มันเป็นจังหวะเดียวกันกับช่องทางด้านล่างที่ตอดรัดยิบ ๆ
จนทำให้ลู่หานแสดงสีหน้าเหยเกแบบนั้น พวกเราขยับกายเข้าหากันชิดที่ว่าไม่มีใครยอมใคร
เซฮุนรู้สึกได้ถึงแรงจากด้านล่างที่กระตุกบีบรัดอีกฝ่าย
ก่อนร่างโปร่งจะรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่น ๆ ที่ฉีดพุ่งเข้ามาในช่องท้อง มันบีบเป็นครั้งสุดท้ายก่อนลู่หานจะทำท่าหมดแรงจนต้องซบหน้าเข้ากับแผ่นอกชื้นเหงื่อของเขา
------------------------------------------------------------------
กลับไปอ่านต่อได้ที่ http://goo.gl/DeFiYL
